گزارش جامعه غدد درون ریز به مدیریت قند خون بعد از غذا در دیابت پرداخته است

15اکتبر 2019 - گزارش جدیدی از انجمن غدد درون ریز، به چالش مدیریت قند خون پس از صرف غذا(postprandial glucose) برای مبتلایان به دیابت که نیاز به انسولین دارند، پرداخته و توصیه هایی را ارائه نموده است اما همچنین به شکاف های مهم دانش در این زمینه اشاره کرده است.

هر وعده ی غذایی می تواند یک تجربه ی دشوار برای افراد مبتلا به دیابت باشد. سطح قند خون بعد از وعده غذایی، ممکن است افزایش یابد، زیرا غذا هضم می شود و یا اگر دوز انسولین تزریق شده بیشتر از مقدار مورد نیاز برای آن وعده غذایی باشد، سطح قند خون بعد از غذا به طور غیر منتظره افت می کند.

اگرچه پیشرفت های موجود در این زمینه اطلاعات بیشتری در مورد قند خون بعد از غذا ارائه می دهد ، اما تحقیقات بیشتری برای کمک به بزرگسالان مبتلا به دیابت بمنظور تعیین اهداف خاص و بهینه، باید انجام گردد. خلاصه ای از جلسات تشکیل شده توسط جامعه غدد درون ریز که در دسامبر سال 2018 برگزار شده بود، هم اکنون در مجله ی جامعه غدد درون ریز منتشر شده است.

دکتر John (Jack) L. Leahy، استاد پزشکی و رئیس بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم در کالج پزشکی دانشگاه ورمونت در برلینگتون گفت: این جلسه به دلیل چالش مداوم مدیریت قند خون پس از غذا تشکیل و سندی متعاقب آن منتشر شد، در این جلسات در مورد فرصتهایی که انسولین های با عملکرد سریعتر و داروهای غیر انسولینی ارائه داده اند و تمایل روزافزون افراد به استفاده از دستگاه نظارت مداوم گلوکز(CGM) ، صحبت شد.

دستگاه نظارت مداوم بر قند خونبه دستیابی به مقدار قند خون سالم پس از مصرف غذا کمک می کند

نویسندگان این گزارش اظهار داشتند که سؤالات بسیاری در مورد اهداف بهینه ی قند خون پس از صرف غذا و روش های دستیابی به آنها، و همچنین تاثیر نسبی قند خون بعد از غذا، قند خون ناشتا و قند خون کلی فرد بر سطح هموگلوبین A1c و عوارض طولانی مدت دیابت، باقی مانده است.

دکتر Leahy گفت: اگرچه توصیه هایی در این سند آمده است اما به دلیل کمبود داده ها، این سند یک راهنما یا گایدلاین محسوب نمی شود، اهمیت بالا بودن یا پایین بودن قند خون پس از صرف غذا کاملا واضح است، اما ما در این زمینه فاقد رهنمودهای خاصی هستیم. مداخلات جدید و جدیدتری هر روزه معرفی می شوند، اما ما هنوز نمی دانیم کدامیک بهتر و مناسب تر هستند.

وی خاطرنشان كرد: ما هنوز تا دانستن وضعیت بهینه ی قند خون پس از صرف غذا، و این که چگونه می توان از CGM برای دستیابی به قند خون سالم پست پرندیال استفاده كرد، فاصله داریم.

در عین حال، وی گفت که این سند همچنین یک فراخوان برای افزایش آگاهی در بین پزشکان و بیماران است که کنترل قند خون را بیش از بررسی سطح هموگلوبین  A1cتعریف می کنند. میزان قند خون ناشتا به طور روتین اندازه گیری می شود، اما مقدار قند خون پس از غذا معمولاً اندازه گیری نمی شود، مگر اینکه بیماران ازCGM استفاده کنند.

بنابراین، علی رغم عدم وجود داده های خاص در مورد استفاده ی بهینه از CGM، این هیئت استفاده ازدستگاه نظارت مداوم بر قند خونرا برای هر کسی که روزانه چندین دوز انسولین دریافت می کند، شامل افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و همچنین دیابت نوع 2 ، توصیه می کند. CGM که از سال 2017 به بیماران عرضه شد، نقطه عطفی برای کنترل قند خون و مدیریت دیابت بود.

وی گفت: ما می خواهیم هر چه بیشتر بیماران نوع 2 را به استفاده از CGM ترغیب کنیم، تا اطلاعات مربوط به این افراد بیشتر در دسترس ما قرار گیرد، من فکر می کنم CGM به آرامی وارد دنیای مراقبت های اولیه می شود، و این سرعت با میزان استقبال و درخواست بیماران تطابق دارد.

این سند همچنین به کیفیت زندگی می پردازد

دکتر Leahy اظهار داشت: آنچه مورد ارزیابی کم تری قرار گرفته است، تأثیر پیک ها و افتهای قند خون پس از غذا یا نوسانات قند خون پست پرندیال بر كیفیت زندگی است. این موضوع با جزئیات در این سند مورد بحث قرار گرفته است. برخی اوقات با CGM افراد چیزهایی را می بینند كه دوست ندارند ببینند. ما اطلاعات كلیدی در مورد نوسانات قند خون را به دلیل عدم استفاده از CGM بطور معمول از دست می دهیم.

این گزارش شامل شش بخش است: 1) دینامیک و زیست شناسی قند خون پست پرندیال ، 2) درک کنونی از تاثیر بالینی قند خون پست پرندیال و تاثیر آن بر کیفیت زندگی ، 3) مدیریت نوسانات قند خون پست  پرندیال، 4) فن آوری های فعلی و در حال ظهور مدیریت قند خون ، 5) نیازها و توصیه ها ، و 6) بحث.

بخش 3 به مداخلات شیوه زندگی از جمله رژیم های کم کربوهیدرات و زمانبندی ورزش و همچنین رویکردهای دارویی شامل انسولین سریع العمل و استنشاقی،  Pramlintideو مهار کننده های کوترانسپورتر سدیم گلوکز 2(SGLT2) ، که باعث بهبود قند خون ناشتا و قند خون بعد از غذا می شوند، می پردازد.

بخش 4 ، نقشCGM ، پمپ های انسولین و فن آوری های حلقه ی بسته در بهینه سازی سطح قند خون پست پرندیال را پوشش می دهد.بخش 5 ، به ناشناخته های زیادی که در مورد اهداف بهینه ی قند خون پست پرندیال و تاثیر آن بر هموگلوبین A1c و خطر عوارض مربوط به دیابت وجود دارد، می پردازد. همچنین بهترین استراتژی ها برای به حداقل رساندن نوسانات قند خون پست پرندیال از جمله استفاده از فناوری ها را برجسته می کند.

دکتر Leahy گفت: یکی از مهمترین نتیجه گیریها در جلسه ما این بود که ما فاقد اطلاعات کلیدی برای  تدوین و ارائه ی دستورالعمل های جدید هستیم.

وی ادامه داد: این بخشی از دلیل اهمیت كنترل قند خون پست پرندیال است.CGM درک ما را در مورد این موضوع تغییر می دهد و اطلاعات لازم را برای بهینه سازی مقدار قند خون پست پرندیال در اختیارمان قرار می دهد، بسیاری از توصیه های موجود در این سند به مطالعات مهمی اشاره می كنند كه برای تدوین دستورالعمل های بهتر نیاز داریم. پیام این است كه ما هنوز فاقد اطلاعات كليدی و لازم هستيم و به مطالعات خوب طراحی شده، برای پر کردن این شکاف اطلاعاتی نياز داريم.

منبع:

J Endocr Soc. 2019;3:1942-1957. Full text

https://www.medscape.com/viewarticle/919884